Έμβλημα της Μάνης. Επόπτης του τόπου. Σε ολόκληρη την Ελλάδα, μόνο εδώ θα αντικρίσετε ένα θέαμα τόσο επιβλητικό. Ένας στιβαρός πέτρινος όγκος, που υψώνεται βίαια στην κατακόρυφο γης και ουρανού. Το ύψος του ευθέως ανάλογο της αμυντικής του ισχύoς, αλλά και της υπεροχής και της κοινωνικής θέσης του γένους στο οποίο ανήκει. Η κατασκευή του, υπαγορευόμενη από το σκεπτικό της μάχης. Κανένα παράθυρο, ελάχιστα ανοίγματα, πολεμίστρες και πολλά πατώματα, για να μάχονται οι αμυνόμενοι από ψηλά.

Αυτή την πλευρά της ιστορίας της Ελλάδας θα τη βρείτε «πανταχού παρούσα» στη Μάνη: το Βυζάντιο είναι εδώ για την ακρίβεια, εκκλησίες βυζαντινές. Συνήθως μικρές, ταπεινές. Μνημεία κάλλους και πίστης. Φτιαγμένες από τεφρά και ρόδινη πέτρα. Πολλές έχουν καλαίσθητους κεραμιδένιους τρούλους, μαρμάρινα ανάγλυφα τέμπλα και ανάλογο γλυπτό διάκοσμο. Οι περισσότερες διαθέτουν τεράστιο αρχιτεκτονικό και εικαστικό ενδιαφέρον.

Ένα υπόγειο ποτάμι στα έγκατα του βράχου. Επιβλητική ατμόσφαιρα, ανεπανάληπτα χρώματα και σχήματα που αγγίζουν την τελειότητα. Οι σπηλαιολόγοι θεωρούν ότι τα σπήλαια του Διρού είναι από τα σημαντικότερα σε όλον τον κόσμο. Το πιο εύκολα επισκέψιμο είναι αυτό της Βλυχάδας με μήκος 2,5 χιλιόμετρα. Ενώ εκείνο της Αλεπότρυπας το χρησιμοποιούσαν για κατοικία οι άνθρωποι της Νεολιθικής εποχής.

Ο δρόμος τελειώνει στο Ακρωτήριο Ταίναρο. Η αιχμηρή απόληξη της λακωνικής γης λογχίζει τη Μεσόγειο και «χάνεται» στα βάθη της. Στο νοτιότερο άκρο της Μάνης ο ονομαστός φάρος του Ταινάρου, ένα από τα πιο ξεχωριστά αξιοθέατα ολόκληρης της Πελοποννήσου, αγναντεύει τα πλοία να περνούν. Λίγο πριν στο Πόρτο Στέρνες, τα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα έφτιαξαν το εκκλησάκι των Ασωμάτων.